24 Shade of my xiaolu 00 :: เปิดตัวมนุษย์เมีย

24 Shade of my xiaolu 00

ช่วงเช้าปรากฏขึ้นเมื่อฟ้าสางเผยแสงอาทิตย์ของวันใหม่ แสงนั้นส่องผ่านผ้าม่านผืนโปร่งเข้ามาในห้องนอนในคอนโดใหญ่กลางใจเมือง บนเตียงสีขาวสะอาดปรากฏร่างสองร่างนอนกอดกันอย่างสภาพค่อนข้างประหลาดเล็กน้อยเมื่อทั้งคู่ต่างนอนกลับหัวกลับหางเสียอย่างนั้น ซึ่งร่างเล็กๆผมสีน้ำตาลอ่อนนอนคะแคงกอดร่างสูงโปร่งผมสีคล้ายกัน แต่ด้วยทิศทางที่ไม่ไปในทางเดียวกันทำให้ฝ่าเท้าเล็กๆทาบใบหน้าหล่อจัดอย่างอ่อนหวาน ฝ่ามือเรียวและนิ้วเล็กๆห้านิ้วตะปบเอากับช่วงก้นของอีกคนอย่างละมุนละไม ใบหน้าหวานใสยามหลับนั้นประกอบด้วยคิ้วสีน้ำตาลเรียงเป็นระเบียบ จมูกโด่งแท่งเล็กๆ ปากน้อยๆสีแดงสดราวกับเด็กเล็ก ดวงตากลมโตที่ตอนนี้หลับพริ้ม แก้มนุ่มที่โย้ไปข้างเพราะกำลังเกยอยู่กับ“ของแข็ง” ใต้กางเกงนอน ทุกอย่างยังไม่มีการขยับไหว จนกระทั่งชายหนุ่มเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“เสี่ยวลู่...ตื่นได้แล้วครับ”

“อือ..”

“เสี่ยวลู่...เซฮุนตื่นแล้วนะ”

“เออ...”อีกฝ่ายครางรับไปงั้นๆพลางขยับตัว เท้าที่คาหน้าอีกฝ่ายเอาไว้ก็กลายเป็นการถีบโดยไม่รู้ตัวเล่นเอาคิ้วเข้มขมวด ดวงตาคมลืมขึ้นเมื่อสัมผัสนิ่มนวลของส้นตีนได้ลากผ่านอย่างโรแมนติกจนทำให้เขาลืมตาขึ้นในที่สุด

แล้วก็ปะทะกับร่องก้นที่ถูกแหวกออกเพราะเชิ้ตตัวเดียวถลก ได้ทัศนียภาพยามเช้าที่หาดูยาก...

“เหี้ยอะไรตีหน้าวะ..คนจะนอน”เสียงเบาๆนั้นยังงึมงำหงุงหงิงแล้วขยับเอาขาเกี่ยวลำตัวอีกคนไว้ เผยให้เห็นกิ๊ฟเซ็ตช่วงล่างเล่นเอากำเดาอีกคนแทบพุ่ง

“เซฮุนตื่นแล้วครับ”

“มึงจะตื่นก็ตื่นกูง่วง”คิ้วเรียวขมวดก่อนจะเริ่มยัวะ สุดท้ายก็ยกหมัดต่อยเข้ากับสิ่งรบกวนเวลานอนอย่างโมโห “มึงนี่ก็ดันหน้ากูหาหอกเหรอ!!”

“...”

ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาอีกหลังจากนั้นนอกจากน้ำตาที่ไหลริน...

และคำว่า...อิเชี่ย..หรรมกู....

*

สวัสดีครับ...เดี๋ยวแป๊บ...อิฮาร์จุกไข่สัส...

เออสวัสดีแล้วกัน เพิ่งมาเจอกันครั้งแรกอะดิ แป๊บนะขอรีโหลดแป๊บ... ตอนนี้กำลังหอบไข่ช้ำๆมาห้องน้ำครับ วันนี้มีเรียนตอนเช้าด้วย อาจารย์จะคิดว่ากูเป็นไส้เลื่อนมั๊ยเนี่ย แนะนำตัวก่อนก็ได้ครับ ชื่อโอเซฮุนครับ เรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงโซล คือคิดกันไปแล้วอะดิว่าหล่อแบบพี่ต้องสถาปัตย์ บริหาร อย่างด๋อยก็อักษร ขอโทษครับกูเรียนเอกประมงปีแรก กูเฟรชชี่ วันนี้ต้องไปส่องปลาอีกหลายตัว โดนเมียต่อยหรรมตอนเช้ามันไม่ใช่เรื่องตลกนะครัช

ครับ...อิที่ยันหน้าและต่อยไข่ผมไปในข้อความบนๆมันคือเมียผม ชื่อลู่หานเป็นพนักงานออฟฟิศอยู่ใกล้ๆกัน มันเป็นผู้ชายครับ คนจีนด้วย แต่ที่มันเป็นเมียเพราะมันมาเอาผม..ครับ... มันมาเอาผม พอดีไปกินเหล้าที่ร้านๆนึงแล้ววงเหล้าดันใกล้กัน ผมก็เมามันก็เมา สุดท้ายมันลากผมไปสำเร็จความใคร่ เปิดซิงปืนอาก้าของผมอย่างไม่มีชิ้นดี *ปิดหน้าร้องไห้* พอเช้ามามันก็ขอรับผิดชอบที่เปิดลำกล้องผมเป็นครั้งแรกด้วยการหอบผ้าหอบผ่อนมาอยู่ห้องผม คือห้องผมปกติก็อยู่คนเดียวครับ เหงาๆก็เปิดดูโรล่าทากิซาว่ากับมิยาบิจัง พอมีมันมาอยู่ด้วยก็ดีหน่อยครับ มีคนซักผ้าทำกับข้าวให้ แต่ขอเม้าหน่อยเถอะครับ อิจีนแดงนี่โคตรของโคตรที่จะเข้าใจยาก แก่ก็แก่กว่าแต่แอ๊บแสตรกชิบหาย เดาใจมันไม่เคยจะถูก ขัดใจปุ๊บสันมือสะบัดหน้าโยก เหี่ยะ ชาติที่แล้วมันคงเกิดเป็นต้นกล้วย โดนตบโดนต่อยจนเก็บกดเลยมาลงกับผมเนี่ยครับ นี่ไม่รักไม่ยอมอยู่ให้มันโขกสับหรอกครับ ผมหนีไปเป็นดาวโดดเด่นบนฟากฟ้านานละ

ถามว่าจะพามาอยู่ทำไมถ้าโหดขนาดนี้ บอกเลยครับว่าไม่ทันอ้าปากมันกระดิกนิ้วเรียกสมุนมันขนของเข้าห้องผมเฉย ครอบครัวมันก็...ยังไม่เคยเจอครับมันบอกยังไม่ถึงเลเวล เพิ่งได้เสียเป็นผัวเมียกับมันแค่สามเดือนอย่าสะเออะไปเหยียบบ้านมัน(ดูดิครับ..TT) แต่เท่าที่เผือกมาพ่อมันเป็นนายพล แม่มันเป็นไฮโซ โอเค... รอเรียนจบก่อนนะค่อยว่ากัน

ผมรีบแต่งตัวแม้จะรู้สึกระบมไข่ อิคนหอกคนไหต่อยมาได้...ใครใช้ให้มันมานอนยั่วละครับ พี่ฮุนกรุงโซลไม่ผิดนะครับอิจีนแดงมันยั่ว เดอะฮุนบาซูก้ามันเลยซูซ่าเองอะ ของแบบนี้ห้ามได้ไงล่ะ... เดินมาที่ครัวก็เจอเมียแต่งตัวใส่เชิ้ตผูกไทด์เซ็ตผมอย่างหล่อเหลาทอดไข่ดาวให้แดก คือมึงจะหล่อไปไหน ดูเบ้ามึงซิแทบอยากส่งเมียไปเพจนี่หรือบาร์บี้มากเลยครับ

“มองหาพ่อมึงเหรอ แดกไม่แดก”

“เซฮุนจะกินแล้วครับ.__.”

“ล้างมือยังอะ สกปรกซกมกทุกวันนะ เมื่อวานกูเห็นนะมึงเกาตูดแล้วหยิบไก่ คราวหน้าทำอีกมึงโดนแน่” ชี้ตะหลิวมาหาด้วยความใส่ใจในพฤติกรรมผัว หาใครประเสริฐเท่ามันคงไม่มี แหม่กูก็แค่เผลออะ ถึงเป็นเชื้อโรคก็เชื้อโรคจากตัวกูสู่ตัวกูโว้ย!

“ขอโทษครับเสี่ยวลู่”

“อือ”โยนจานโครมแล้วเทซอสแม็กกี้ด้วยความสุดจะเซอร์วิส... อยากรู้เหมือนกันครับแม่งก่อนมาเป็นเมียผมมันทำงานคุมอยู่แดนสี่รึเปล่า ไม่บอกว่าเป็นคนจีนนี่คิดว่าเป็นลูกครึ่งนะครับ บลูด๊อกผสมร็อตไวเลอร์อะ ฮี่ฮี่ฮี่ฮี่

“ยิ้มไร”

“เปล่าครับ”ผมรีบทำหน้าตายก่อนจะเอ่ยเบา “ว่าแต่..เสี่ยวลู่เห็นแฟ้มงานของเซฮุนมั๊ยครับ?”

“...”

เหมือนอากาศถูกดูดเข้าสู่หลุมลึกล้ำกลางมหาสมุทร มันวางช้อนลงด้วยความเงียบงันแล้วค่อยๆเบนหน้ามาหาผม เท่านั้นแหล่ะรับรู้ได้เลยถึงความหายนะ ไม่ทันยกมือขึ้นปิดหูมันก็รัวว้ากขึ้นมาซะก่อน

“ก็อยู่ที่เดิมบนโต๊ะการบ้านมึงนั่นแหล่ะ!! บอกกี่ทีก็ไม่จำอะคนอย่างมึง!! ซกมกวางไปทั่วแล้วใช่เรื่องที่กูต้องมาเก็บให้ป้ะ!!”

“เซฮุนขอโทษT__T”

“ตลอดอะมึงขอโทษตลอด อิไข่หอยพอก”

“เซฮุนไม่รู้”

“รีบแดกเลยนะ แล้วมึงเอารถกูไปเติมน้ำมันด้วย เมื่อวานมึงเอารถกูไปไม่เติมน้ำมัน กูจะไปเตะบอลเกือบได้เข็นกลางทางแล้วนะไอ่สัส เงินก็ให้ใช้ทำไมไม่รู้จักเติม แล้วกูบอกกี่หนแล้วว่าถุงเท้าปลาเค็มมึงอะอย่าไปทิ้งไว้หลังรถ เชี่ยอย่างกับหนูตาย แล้วเอารถกูไปมหาลัยวันนี้ไม่ต้องเอาห่าอะไรใส่รถกูนะ เห็นกูตบ!”

ชีวิตพี่ฮุนแทบสิ้นสูญต้องยกมือไหว้ก่อนที่จานจะปลิวลงหัว ดูมนุษย์เมียดิครับ ผมถามแค่แฟ้มงานแล้วมันลามไปหารถได้เทพสัสขนาดไหน มันทำหน้าคันตีนใส่ผมอยู่พักก่อนจะลุกขึ้นสะบัดปอยผมสุดหล่อของมันแล้วเดินบิดตูดกลมๆออกจากห้องไปอย่างอารมณ์เสีย ปล่อยผมทอแหเป็นผัวทองคำสักครู่แล้วทำหน้าคันตีนมันไล่หลัง

สักวันเหอะมึง... โอเซฮุนจะเป็นใหญ่ในแผ่นดิน...

กูฟ้องแม่กูแน่T______T

*

เคยชีวิตเหี่ยะๆปะครับ...

อย่างเช่นวันนี้ครูยกเลิกสอนกระทันหันเพื่อไปทำศพหมาที่บ้านตายเพราะกินอาหารหมาเกินขนาด เพื่อนที่เมาอ้วกแตกไม่มีใครเข้าคลาสสักคน ชีวิตห่อเหี่ยวสัสสลัดผัก ไม่อยากกลับห้องด้วยเดี๋ยวอิจีนแดงว่าผมไม่ตั้งใจเรียน ไปเที่ยวก็ไม่ได้อิเมียเส้นสายเยอะ สุดท้ายเลยต้องมานั่งหน้าหล่อในห้องสมุด มันไม่ใช่อะกิ๊ฟ อยากเดินไปหาบรรณารักษ์ถามมีหนังสือโป๊มั๊ยก็ดูกามไปหน่อย ก็เลยว่าจะเข้าไปแอบนอนแล้วกัน เวลานอนไม่ค่อยจะมี ทำไมไม่มีแต้มรีวอร์ดสะสมตั้งแต่ยังเล็กเนอะครับ ตอนเด็กนี่แทบไม่อยากนอน โตมาแทบไม่อยากตื่น ชีวิตหนอ...

ได้หนังสือเล่มหนาสัสๆมาเล่มนึงตั้งใจจะหนุนหัวนอน กลิ่นกิมจิดองก็ลอยมาจากเคาน์เตอร์บรรณารักษ์ที่กำลังคุยเรื่องชาวบ้านอย่างสนุกสนานทั้งที่ป้ายติดว่า ‘ห้ามนำอาหารเข้ามารับประทานและห้ามส่งเสียงดัง’ อิคนในนี่ตัวดีเลยครับ-_- นอนดมกลิ่นกิมจิดองได้พักเดียวพี่ฮุนกรุงโซลไม่ไหวครับ อยากแดก เลยว่าจะไปหาอะไรแดกดีกว่า โทษบรรณารักษ์เลยครับมาทำให้หิวในเวลาแบบนี้ ผมสาวเท้าออกจากห้องสมุดกะจะไปโรงอาหารแต่มือถือผมก็ดังขึ้นก่อน ดูหน้าจอก็เจออิจีนแดงโทรมา กดรับแล้วพูดว่าโทรมาหาพ่องคงจะเฟี้ยวไม่น้อยนะครับ

“ฮัลโหลครับเสี่ยวลู่”

((มีเรียนปะ เอกสารประชุมอยู่ในรถ ขับเอามาให้หน่อยดิ))

“ไม่มีครับ”

((ครูมึงไปไหน? วันนี้มึงต้องมีเรียนนี่))

“คุณครูไม่มาครับ”..รู้ดีขนาดนี้มาเรียนแทนกูมา

((อย่าให้รู้ว่าโกหกนะ))

“เค้าไม่ได้โกหกครับ” อินี่..พูดจริงก็ว่าโกหก

((อืม งั้นรีบเอาเอกสารมาให้ด้วย ฝากเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ไว้ เสร็จแล้วมึงกลับไปอยู่ห้อง ห้ามออกไปไหน เพื่อนมาชวนห้ามไป ถ้ากูเช็คกล้องวงจรปิดเห็นออกไปแรด...))

“...”

((กูเอาตาย))

“จ้ะ...” นี่มึงเมียหรือแม่ อิคนใจยักษ์ใจมารรรรรรรรรรรรร มึงเป็นเมียหรือผัวกูเนี่ยทำไมจำกัดชีวิตกูได้ขนาดนี้อิหอกหอยฝอยทองกหาด้ากหเนวพัย่ะรยเดืวเดิม้หกทด่พไดพ่ำเพกด้าเส แล้วปฏิเสธแม่งได้ที่ไหนครับ เคยเปรี้ยวมาหนแม่งยืนถือไม้แขวนเสื้อรอที่ประตูห้องเลย ทั้งไม้ทั้งตีนผสมหมัดอัดแน่นอย่างกับพลังซูเปอร์ไซย่า อิคนบว้าาาาาา อิใจไม้ไส้ระกำผสมเมนทอล ทำไมมาตีกรอบชีวิตคนหล่อขนาดนี้ ตอนนี้ทำไรไม่ได้แล้วครับ นอกจากขับรถเอาแฟ้มงานไปให้มันแล้วคอตกกลับห้องไปเป็นฮุนพันเซลที่หอคอย รอเมียกลับมาปลดปล่อยวิญญาณ ชีวิตผัวทาสอนาถแค่ไหนใครจะไปรู้ T______T เพื่อนรู้โดนล้อตายห่ะ

รักเมียต้องยอมเมีย เพราะว่าเมีย...ไม่ยอมใคร

ชาติหน้ามีฉันใด...จงจำไว้..อย่ามีเมียTT....

(จากพี่ฮุนกรุงโซล เป้าใหญ่ ใจดี มีคุณธรรม)

-----------------------------------------------------------------

บอกก่อนนะนวลว่ามันเป็นฟิคพาราเรลของ #แฟนเด็กแต่เซ็กซ์จัด

ภาคนี้ #แฟนแก่แต่โหดสัสๆ แทนละกัน

เม้นกะดั้ย แท็กก็ได้ เอาที่นวลสบายใจนะ

เฮ้ยๆแท็กจริงอันนี้ #ลูลู่มนุษย์เมีย อย่าไปแท็กผิดล่ะ-_-