24 Shade of my xiaolu 03 :: ประการที่สาม อิหอย!

24 Shade of my xiaolu 03

“กูบอกแล้วว่ามึงอาร์ว้อทมึงอีท”

ไอ่เทาพูดทันทีหลังจากผมระบายความในใจที่มีต่อความกวนตีนของ’นุดเมียให้พวกมันฟัง คิดดูสิครับจุกอกแค่ไหนต้องมาเล่าให้คนแบบพวกมันรับรู้ทั้งที่ช่วยอะไรไม่ได้เลย ถามว่าถ้าช่วยไรไม่ได้คบเป็นเพื่อนทำไม ก็คบไปงั้นๆแหล่ะครับกันเหงา พระเอกฟิคคอเมดี้มันต้องมีเพื่อนมาประกอบแก๊งครับ เดี๋ยวมันไม่มีคนคบ จะฉายเดี่ยวก็จะออกแนวดราม่าไป

“แล้วมึงได้ว่าอะไรเค้ามิ”ไอ่ยอลพูดบ้างหลังจากกระดกคิกคาปู้พร้อมกับเรอออกมาหนึ่งชุดใหญ่ เล่นเอาผมกับไอ่เทาเบือนหน้าหนีแทบไม่ทัน “มึงเด็กว่าแต่มึงก็ผัวชิมิ มึงก็ด่าไปเลย ขึ้นเสียงก็บ้องหูแม่งเลย ยากมิ?”

“...”ก็อยากทำงั้นนะ..แต่คือไม่ทันอิ’นุดเมียซะทีครับ เมื่อผมคิดมือมาเข้าแสกหน้าแล้ว

“ฮุน..มึงอาร์ป๊อดมาก”

“กาก คนกลัวเมีย”

“ไม่ใช่เว้ย เค้าแก่กว่ากู กูเกรงใจเค้า”ผมรีบกู้ศักดิ์ศรีคืนให้ตัวเอง ก่อนจะพบว่าพวกมันเหล่ตามาหาได้โคตรน่าจิ้มตาสุด-_- โดยที่ไอ่เทาก็เริ่มพูดขึ้นช้าๆด้วยหน้าตาเจ้าเล่ห์สุดไรสุด ชิงชังมากครับอิเขียวเสวยนี่...

“แน่จริงอะ”

“จ..จริงดิ”

“งั้นนี่เลย มึงไปจีบน้องชิงชิงดาวเพจสองเต้าเขย่าโลกที่ภาคพืชศาสตร์เลย ถ้ามึงมีเมียน้อยให้พวกกูดูได้ กูจะเชื่อว่ามึงไม่กลัวเมีย”

“...”ชิบหายอะดิ เอาไงดีวะ ของอย่างยาก น้องชิงชิงพริ้ตตี้รถไถคนดังที่มีแฟนคลับเป็นของตัวเอง ผู้ชนะธิดาคันไถงานเกษตรแฟร์ของคณะ เอาไงดีครับ อิ’นุดเมียคนเดียวก็ว่ารับมือยากแล้วนะ หัวยังคิดอยู่เลยครับ แต่ปากไปก่อนแล้ว “เอาดิ”

“โหกู้ด..กึ้ดดดดดดๆๆๆๆ”กึ้ดเกิ้ดไรของมัน ผมสีหน้าอยากตายขึ้นมาโดยไอ่เทาตัวต้นคิดก็ว่าต่อ “ภายในเดือนนึงนะมึง กูให้แสนวอนเลย ไม่ได้ โดนเมียตบด้วย ยอลมึงว่าไง”

“กูว่าได้...กูไว้ใจมัน หมดตัวเลยห้าพันวอนมิ”ไอยอลทุ่มเงินมหาศาลโคตรครับ จนผมเริ่มเสนอเองเพราะดูปริมาณพนันเหมือนจะไม่สมดุล

“กูว่าใครแพ้เลี้ยงเหล้าก็พอมั้ง”

“โอเค ได้ๆ เตรียมตังไว้ซื้อเหล้าเลยมึง”ไอ่เทายิ้มแป้นฟันเรียงกันเรียบร้อย แต่ไอ้ยอลยังเชื่อใจผมอยู่ครับ แหม่ถึงชื่อกะทกรกมันจะสก๊อยแต่หัวใจมันหล่อมาก ยอมให้วันนึงก็ด้ะ...

และแล้วภารกิจจีบน้องชิงชิงก็มาถึง คือก็อายุเท่ากันอะครับแค่คนละสายเรียน ส่วนน้องชิงชิงคือเหมือนเป็นชื่อสามคำไปแล้ว เรียกชิงชิงอย่างเดียวไม่ได้ ไม่งั้นน้องจะหน้าบูด หนักเข้าร้องไห้ให้เหล่าแฟนคลับมารุมเหยียบตายห่ะคงไม่คุ้ม แต่เหมือนโชคจะเข้าข้างครับเมื่อพวกชมรมเชียร์ที่น้องชิงชิงสังกัดจะเปิดรับสต๊าฟเพื่อช่วยงานสำหรับการแข่งขันดำนาชิงแชมป์มหาลัย เสร็จพี่ฮุนกรุงโซลสิครับ เป็นสต๊าฟได้เต๊าะน้องชิงชิง ไม่ต้องดำนาแข่งใคร สบายๆๆๆๆๆๆ

ผมรับเอกสารสมัครกรอกเรียบร้อยขับรถปลิวกลับบ้าน ดีครับกลับมาก่อนเมีย เรื่องกลับบ้านมันไม่เข้มงวดครับ แค่ถ้ามันกลับก่อนก็โทรถามว่าผมอยู่ไหนประมาณสามครั้งเพื่อให้ชัวร์ ถ้าครึ่งชั่วโมงผมยังไม่ถึงมันจะโทรให้ผมเอาโทรศัพท์ไปถามคนแถวนั้นเพื่อยืนยันที่อยู่ หนักเข้าถ้าหนึ่งชั่วโมงให้ถ่ายรูปไปให้มันดูด้วยว่าอยู่ไหน ติดขัดยังไงถึงกลับช้า ดูมันเป็นห่วงสิครับ แม่ผมยังไม่ห่วงเท่านี้เลย-_- ผมกลับมาล้างจานเก็บผ้า’นุดเมียก็เสด็จกลับมาพอดี เหมือนนางจะซื้อของมาทำกับข้าวด้วยแฮะ

“ยืนหาพ่อมึงเหรอ หนักจะตายมาช่วยถือเด๊ะ!!”

น่าน..มาถึงก็แหกปากมาก่อนเลย น่าถอดรองเท้ายัดปากแม่ม-_- คอยดูเหอะสักวันนะมึ๊งงง ผมเดินไปช่วยมันถือขิงไปไว้ในครัว ก่อนจะเอะใจกับก้อนๆอะไรในถุง โดยที่มันก็เดินตามมา

“ไปล้างหอยดิ”

“เซฮุนไม่มีหอยนะครับ...”กูมีแต่หรรม นอนซบทุกวันยังไม่รู้หรือ...

“กูหมายถึงหอยนางรมในถุงที่มึงถือครับดอก”อิจีนแดงทำหน้าคันตีนใส่ผม อ่อ นี่หอยนางรม... สงสัยอยากจะโด๊ป เพราะเมื่อเช้าเซลฟี่ยาสวนทวาร อะเคจัดไป ผมก็จัดการเอาหอยไปล้าง เปิดน้ำใส่หอยถูหอยไปมาอย่างมีความสุข ปล่อยให้อิเมียมันทำแป๊ะซ๊ะอะไรของมันที่เตาไป ดีครับ วันนี้มีเมนูที่อยาก คือกูอยากทุกอย่างที่ไม่ใช่อิสี่อย่างที่มันทำให้กินเมื่อวันก่อน สุดท้ายก็ได้แดกยำหอยนางรมตัวเท่าฝ่าตีนช้าง กับอะไรสองสามอย่าง ดึ๋งดั๋งปึ๋งปั๋งกันไป วันนี้วันเสาร์ พรุ่งนี้วันหยุดของผมกับมัน ฮัลเลฮัดช่า

“เสี่ยวลู่ครับ”

“อือ”

“คือ..รุ่นพี่เขาบังคับเซฮุนเป็นสต๊าฟงานมหาลัยอะครับ ช่วงนี้จะกลับเย็นหน่อยนะ”ตอแหลครับ... สมัครอย่างเต็มใจเสนอหน้ายิ่งยวด ไม่รับกูนี่ร้องไห้แม่ง มันได้ยินเข้าก็เริ่มเคี้ยวหอยช้าๆแล้วเอ่ยถามทันที

“ใครบังคับตัวเองวะ”

“รุ่นพี่ที่มหาลัยไงครับ”

“กล้าดียังไงมาบังคับวะ คนไหนบอกมาดิเดี๋ยวไปฟาดปากให้”อ้าวชิบหาย..มาห่วงอะไรกูตอนนี้ ผมรีบส่ายหน้ารัวๆกลัวเมียของขึ้นก่อนจะค่อยๆตะล่อม เดี๋ยวมันไปลุยจริงแล้วรู้ว่าผมโกหกนี่ยวบคาส้นตีนมันแน่

“ช่างเขาเถอะนะเสี่ยวลู่ คนอื่นๆก็เป็นกัน เซฮุนไม่อยากมีเรื่องอะ”

“มึงอยากว่างั้น?”

“โห้ยเปล่าเลยนะ แต่กิจกรรมส่วนรวมอะครับมันจำเป็น ใครอยากจะห่างเสี่ยวลู่นานๆล่ะ”...พูดไปงั้นครับ กูนี่แหล่ะครับอยากห่างมึง ห่างไกลๆ ห่างกันสักพัก*เลื้อยแบบแจ้หวาย*

“อือ อย่าเกินสองทุ่มละกัน สมัยเรียนตอนซ้อมก็ไม่เกินสองทุ่มนะ เลิกก็รีบกลับล่ะ”

“เสี่ยวลู่เคยซ้อม(อย่างอื่นนอกจากกูด้วย)เหรอครับ”

“เคยเป็นปอมปอมสมัยเรียนอะ”พูดแล้วก็ทำแก้มแดง..กระแดะ หน้าอย่างมึงอย่าว่าปอมปอมเชียร์เลย เป็นปอมเมอเรเนียนก็หรูแล้ว-_- ดูเบ้านี่บอกว่ามาจากสุสานปอมเปอีนี่ยังน่าเชื่อกว่า

“แล้วตอนนั้นสนุกมั๊ยครับ”

“ก็สนุกนะ แต่เป็นได้พักเดียว”

“ทำไมอะ”

“รุ่นพี่สต๊าฟมันมาล้อเว้ย ว่าหน้าอย่างเค้าปอมเมอเรเนียนก็หรูแล้ว เอาเก้าอี้พับทุบหัวแม่ง”...ดีนะกูไม่ได้พูดออกไป อินี่มันคิดว่ามันอยู่ในแรคคูนซิตี้เหรอวะ เอะอะทุบๆตีๆ คนนะมึงไม่ใช่ซอมบี้ ผมได้แต่ละเลียดแดกอย่างสงบ จนจบก็ถึงเวลารีแล็กซ์ทาม วันนี้ละครเรื่องโปรดครับ เรื่องไม้พะยูงรอรัก พระเอกนางเอกที่เหมือนแช่แข็งในตู้เย็นก่อนเริ่มแอ็คชั่น อิเหี่ยะคนรึหุ่นยนต์ ใส่ถ่านกี่ก้อนก็ไม่รู้ ทนดูมาตลอดเพราะนมนางร้ายใหญ่ นอนดูอยู่ดีๆอิเตี้ยมาแล้วครับคว้ารีโมตปุ๊บช่องโปรดมันมาเลย... คิดดูดิครับผมดูนมนางร้ายอยู่ดีๆกลายเป็นหน้านักบอล ผวาเลยกู

“เสี่ยวลู่ครับ”

“อะไร ดูอะไรไร้สาระ มาดูบอลนี่”

“...”ไร้สาระพอกันละวะ คนทั้งสนามยี่สิบกว่าคนวิ่งไล่บอลลูกเดียว ทำไมพวกมึงไม่เข้าโครงการลูกบอลลูกแรกกันไปซะ จะได้ไม่ต้องมาแย่งกันแบบนี้ เหมือนมันจะรู้ใจผมนะครับแม่งสะบัดตีนรอแล้วเอานิ้วตีนป้อมๆของมันตะปบรีโมทไปไว้ในอาณัติ อิเมียรักเอบีซีอิไม่รักดีแต่รักอีเอฟซี...ท่องแม่งให้ถึงแซดเลยดีมั๊ยTT

หลังจากหมดไฟกับนมนางร้ายก็มาเล่นตูดเมียแทนครับ ‘นุดเมียก็นอนไสยยาสน์ขวางที่นอนไป ปล่อยผมนั่งขัดสมาธิพิงหัวเตียงมองเมียหัวเราะจนตูดมันขยับดุ๊กดิ๊ก อื้อหือถึงกับหรรมสั่น จนมันเริ่มเปลี่ยนท่านอนกอดหมอนยันตีนมาหา..ส้นตีนเต็มหน้า-_- เจอตีนมันบ่อยกว่าหน้ามัน ผมนั่งมองอิเมียเกาตูดแล้วขยี้จมูกซ้ำ แล้วค่อยๆดึ๊บตัวไปหนุนตูดเมียเล่น

“เสี่ยวลู่ครับ”

“เออ”

“เตงครับ เตง..”

“เตงๆอะไรเป็นระนาดเหรอมึง”

“อึยัง”เอาปลายคางหมุนๆตูดมันเล็กน้อย แล้วก้มงับตูดเมียเล่นไปที ตูดนี่เด๊งเด้งแต่ทำไมหน้ามึงเหี่ยวงั้นละครับที่รัก คอลลาเจนลงตูดเหรอ

“แล้ว ทำไม”

“ยิงประตูกัน” ไม่มีอะไรทำเวลานี้ก็อึ๊บแม่งอย่างเดียวครับอย่าไปอะไรมาก กูวืดมาหลายงานแล้ว จิตหงุดเงี้ยว อิเมียก็พลิกตัวนอนหงายขวางที่นอนเหมือนเดิม ผมก็ขยับตามมันไป มันนอนเอาขามันพาดหน้าขาผม ก่อนจะหยิบหมอนมาหนุนตัวมันเพิ่มอีกใบ

“เอาดิ ทำไปนะจะดูบอล”

โอ้โหกูปรี๊ดดดดดดดด... จะให้กูเย่เย้เฮ่เฮ่ฮ้าแล้วมึงดูหน้านักบอลประกอบแฮ่กเหรอ ไม่ยอมครับหึงเลย หน้ามืดเลยใครเปิดไฟหน่อย ผมก้มลงปล้ำนัวเลยครับ วางแผนไว้ว่าให้มันแฮ่กแล้วปิดทีวีซะเลย มันก็ขยับตัวให้นะครับแต่แม่งยังหันไปมองจอ...แสรด... ผมดึงหน้ามันหันมาจูบครับ คราวนี้แหล่ะมึงเสร็จกู จงสยบพี่นะครับหนู ปากนี่ด่ากูนักใช่มั๊ย ใช้กูนักใช่มั๊ยดูดแม่งเลย อีกนิดครับ..มันเริ่มโอบคอผมแล้ว ผมเลยยื่นมือไปหารีโมทใกล้ๆมันเพื่อที่จะกดปิด

“เดี๋ยวๆ”

“ไรครับ”ผมผงกหน้าแฮ่กเองไปพักก่อนจะได้กลิ่นอะไรสักอย่าง โดยที่’นุดเมียของผมก็ยิ้มฮี่ๆใส่...

“โทษๆกลั้นตดไม่อยู่ ปวดขี้ว่ะสงสัยหอยนางรมมันจะออก”

“...”

แล้วก็หนีกูไปเฉย...

อิหอย!! ไหนมึงสร้างความฟิตปั๋งไงทำไมรีบออก มึงจะออกไปไหนในชักโครกไม่มีอะไรที่มึงต้องการหรอกนะเว้ย!! แล้วดูซิเมียกูยังไม่ทันให้เอาเลย..มันหนีไปปู้ดแล้ว พอกลับออกมามันไม่ให้เยละครับ มันบอกแสบตูดแล้วนอนดูบอลเฉย... ปล่อยผมแสบทรวงน้ำตาตกในอีกครั้ง อิคนเลวปล่อยให้ค้างE5อิคนหอยหาดวกาเดกส่เสด่เดอทอาผปแผม้แสผ่กนไพริอ

แล้วก็เป็นคืนนรกของคนอย่างผมอีกครั้ง...อย่าให้กูมีเมียน้อยได้นะมึง น้องชิงชิงนมใหญ่กว่ามึงอีกเดี๋ยวมึงจะซึ้ง กอดขากูไม่ทัน... สาปแช่งไปงั้นละครับปากพูดได้ที่ไหน พูดไปมีหวังหน้าโยกฟันหลุดกรามหัก ผมนอนอกตัญญูเพราะนอนลืมตาอยู่นาน โดยอิคุณเมียก็นอนกอดตุ๊กตาคิตตี้ลูกรักอย่างสาสมใจ ใช่ซี้...คิตตี้ดีกว่าผัว ถุ้ย ผมถอนใจหน่อยๆแล้วนอนหันดากใส่แม่งครับ แน่จริงตอกดากกูเลยมาแล้วเดี๋ยวกูจะเป็น’นุดเมียที่โหดสัสยี่สิบเท่าแน่ ผมหลับตานอนก่อนจะรู้สึกว่ามีอะไรซุกๆแถวหลัง ผีปะวะ...

“นอนแล้วเหรอวะ?”

“...”

“ฝันดีนะสัส”

ขนาดบอกฝันดียังไม่น่าฟังเลยครับคุณผู้อ่าน มันจุ๊บหลังผมเบาๆแล้วก็นอนซุกหลังผมอยู่อย่างงั้น ในใจนี่แบบอยากละเมอพลิกตัวเอาหลังทับให้แบนคาที่นอนแม่ง แต่ผมมันพี่ฮุนกรุงโซล เป้าใหญ่ ใจดี มีคุณธรรม ก็เลยได้แต่หันไปกอดมันเอาไว้ ปล่อยให้เมียนอนบีบไข่กล่อมไปงั้นแหล่ะเดี๋ยวก็หลับเอง ชีวิตยังคงสวยงาม...

ชีวิตรักผมกับมันก็แค่หวานขมผสมส้นตีน อย่าไปคิดอะไรมากครับเย่ห์

----------------------

อดอีก สม...

แท็ก #ลูลู่มนุษย์เมีย นะขั่บ