24 Shade of my xiaolu 05 :: ประการที่ห้า 7วันอันตราย

24 Shade of my xiaolu 05

นี่มันกรรมเวรอะไรของผมครับ...

วันนี้อุตส่าห์จะเอาใจอิจีนแดงจะได้ชาลาเฮ็ดชาล่าสักหน่อย ทำไมเป็นแบบนี้ไปด้ายยยยย แล้วอินี่ก็เชื่อหมอดูมากกว่าผัว มันไม่ให้เข้าใกล้เลยครับ ขากลับมันไล่ผมไปนั่งเบาะหลัง กินข้าวมันไล่ผมกินนอกบ้าน... อย่าหวังว่าจะเป็นร้านนอกบ้าน นอกบ้านของมันนี่นอกบ้านจริงๆ ข้าวราดแกงน้ำหนึ่งแก้วนั่งกินหน้าประตูบ้าน กินให้หมดภายในสิบนาทีแล้วกลับเข้ามา บอกกูทีนี่ห้องกูหรือเขาชนไก่T_T พอหมอดูเฉินทักอิหน้ายานนี่ก็สะดิ้งคูณร้อย อย่ามาจับอย่ามาทัช ฮึ่ม อย่าให้มีเมียน้อยนะโว้ย ผมนั่งกอดเข่ากับพื้นดูบอลกับมันที่นั่งกระดิกตีนบนโซฟา บอลห่ะนี่ก็เตะกันทุกวัน เตะอะไรกันนัก นักบอลนี่เจอกันบ่อยจนจะได้กันแล้วมั้งครับ

“เฮ้ย เซฮุน”จู่ๆอีเมียก็เรียกครับ ผมเลยหันหน้าไปมองนางอย่างสงสัย

“หือ?”

“มึงกล้าหือกับกูเหรอ!!”อ้าวสัส! กูแค่ขานรับเฉ๊ยๆ ดูมันดิครับแม่งๆๆๆกาก้ดกาหเส

“ครับเสี่ยวลู่T_T”

“มึงนอนโซฟานะคืนนี้”

“เหอ? ทำไมอะ”คราวนี้ผมก็อุทานบ้างอย่างงุนงง อะไรวะทำไมต้องมานอนนี่ด้วยอ่ะ ไม่ได้เด้าขอแค่นอนกอดเจ้าก็ยังดีนะนวลน้องT______________T

“ก็หมอเฉินบอกเจ็ดวัน”

“เสี่ยวลู่ครับ ไม่เห็นต้องมานอนนี่เลยนี่นาT___T”

“แต่..”อิเมียเริ่มลังเลครับ ผมเห็นช่องทางก็เลยไซโคนางอีกที

“ให้เซฮุนมานอนโซฟาแล้วเช้าๆเสี่ยวลู่จะซบไข่ใครT__T”

“เอ่อ...”

“แล้วถ้าเสี่ยวลู่นอนไม่หลับ เสี่ยวลู่จะนอนบีบไข่ใครครับT___T”

“เชี่ย อุบาทว์ว่ะ เออๆนอนเตียงเหมือนเดิมก็นอน แต่งดนะเว้ย”

“T___T”

“จริงแหล่ะ เดี๋ยวให้นอนโซฟาแม่งไปหาเมียน้อย..เจ็ดวันนี้มึงไม่ต้องไปเรียนเลยนะ มีเรียนมีงานอะไรบอกให้เพื่อนมึงจดมา เช็คแทนก็ได้ เดี๋ยวกูคุยกับอาจารย์มึงเอง”

“ไม่ต้องก็ได้มั้งครับเตงT___T”

“ไม่ได้”มันออกสียงชัดถ้อยชัดคำ “เรื่องผัวเรื่องใหญ่”

อุ่ย...

เขินสิครับ...นานๆทีอินี่มันจะใส่ใจบ้างถึงประโยคจะห้วนๆประสาอิลูกคนเดียว พ่อรักดังดวงใจ อยากจะได้อะไรแม่คอยตามใจ ตามใจ ตามใจ ตามใจ ตามใจ ตามใจ!! ..จะเป็นคาราบาวและอีกนิดนึง... ผมนั่งมองอิเมียไปอาบน้ำก่อนจะแถกตัวไปหาเพื่อนในคาทก ไอ่เทาส่งสัญญาณเมย์เดย์เพราะเมียสจ๊วตกลับบ้าน ส่วนไอ่ยอลก็กรี๊ดกร๊าดหาพี่แบคฮายอนพระเอกการ์ตูนญี่ปุ่นในฝันของมัน..ว่าแต่ใครวะ แบคฮายอนเหมือนแบคแฮมมั๊ยเดี๋ยวเมียกูติ่งใส่จะได้ระวัง

“อาบน้ำดิวะ เหม็นขี้เต่า”น่าน..ไม่ทันไรมันเดินมาเอาตีนเขี่ยผมลงจากเตียงพร้อมกับโยนผ้าขนหนูที่มันใช้แล้วใส่ มันบอกผัวเมียใช้ผืนเดียวกันอย่าไปสะดิ้ง แล้วบางทีผมไม่รู้ตรงที่มันถูตูดผมก็เอามาถูหน้าอะครับ มันใช่มั๊ยซาร่ามันใช่ม๊ายยยยยย ผมดึงผ้าออกก่อนจะเห็นอิจีนแดงกำลังสะบัดผ้าห่มปัดขี้ฝุ่นบนเตียงปากก็ยังพร่ำไปเรื่อย “ขี้ดินเต็มที่นอนเลย คันหลังก็ซื้อไม้เกาหลังมึงไปแถกพื้นทำไมวะเซฮุน”

ผัวนะมึงไม่ใช่หมา...

บ่นในใจไปงั้นครับแต่ตานี่ไล่ตามวึ้บวั้บๆ คิดดูสิครับอิเมียมันเล่นใส่กางเกงขาสั้นสีชมพูอ่อนกับเสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่ๆ แล้วมาโก่งตูดอะไรใส่กู ตดอัดหน้าเหรอT__T เมียสั้นเสมอจู๋กระปู๋ผมถึงกับยืนขึ้น มันต้องแฮ่ก ด้วยความมึนเมาเลยเผลอยื่นมือไปบีบตูดเมียเสียทีหนึ่ง

“ไอ่สัสนี่!”

พลั่ก!!

เต็มๆครับ... ส้นตีนลอยเข้าแสกหน้าเต็มๆ แค่บีบตูดเองอะ คืนที่มึงได้กูกูบีบหัวบีบหางบีบกลางตลอดตัวไม่เห็นมึงจะบ่น น้อยใจนุดเมียมากครับ สังหรณ์ใจว่าข้อมือจะเคล็ด... นั่นแหล่ะหลังจากอาบน้ำขัดดาบฆ่าว่าที่ลูกหลานไปเรียบร้อยก็เดินห่อเหี่ยวออกมานอน นี่หน้าผมจะเหี่ยวกว่าหน้ามันแล้วครับ อยากได้อยากโดนแต่ไม่เคยตกถึงท้อง เสียใจ...โศกเศร้า... แล้วนี่อะไรมึงคิดว่าเป็นนายเอกฟิควายญี่ปุ่นเหรอมานอนยั่วกูในวันงดๆแบบนี้ มันหลับแล้วอะครับ เหลือแต่ผมกับปืนใหญ่นายโอพร้อมประจำที่ อนาถหัวใจ..

ผมล้มตัวลงนอนกอดมันตามปกติ มันก็ขยับตัวหาผมตามปกติเหมือนกัน แล้วแบบวันนี้ไม่มีกลิ่นแป้งเย็นตรางูครับ เษือกเป็นกลิ่นน้ำอบแทน-___- อีกหน่อยแม่งคงนั่งเจียนหมากดูหนัง แต่ก็หอมดีนะ ดูดแล้วจะเย็นปากมั๊ยเดี๋ยวว่ากัน(ถ้าได้ดูดนะ)

“คร่อก...”

E5กรนอีกนะมึง...ดีเลยครับต่อจากนี้จะไม่ให้มันทำอะไรสักอย่าง หาของมาให้มันแดกมากๆเดี๋ยวแม่งอ้วนขึ้นอืดตายไปเอง อุวะฮ่ะฮ่ะฮ่า... ฮ่า...

ห่า...

อย่ายกขา!!!

คือในห้องอะครับแสงมันเข้ามาตรงหน้าต่างกระจกได้เพราะเป็นคืนเดือนหงาย เสร็จเลยครับชัดเต็มตา กางเกงขาบานสีชมพูมันกำลังถลกลงเพราะมันชันขาขึ้น แล้วไม่ใส่เกงในอีกชั้นด้วย เส้นๆตรงนั้นอะไร..อ๋อสาหร่ายคอมบุ....... อิบ้า!! เอาขาลง...ไม่งั้นละไม่ได้แก้เคล็ดหรอก แก้ผ้าแทน

ผม..ผมไม่ไหวแล้ว...

ผมต้องทำอะไรสักอย่างแล้วครับ...

“อ่ะ..เฮ้ย!”อิเมียร้องขึ้นเมื่อจู่ๆผมเด้งตัวขึ้นเปลี่ยนท่าคว่ำแล้ววิดพื้นกับที่นอนจนสปริงมันเด้งไปเด้งมายวบยาบ ไม่ไหวครับ ต้องออกกำลังกาย ต้องไม่คิดอะไรแบบนี้มันจะได้สบายใจที่ได้แก้เคล็ด แต่ยังไงกูก็ต้องจีบน้องชิงชิงอะเมีย เดี๋ยวอิเขียวเสวยว่าเอาว่ากลัวเมีย ซึ่งไม่เคยกลัวจริมๆนะ... แค่เกรงใจ...

“ฮุนมึงเป็นเฮี่ยอะไรครับสัสกูจะนอน!!”คุณนายลู่หานส่งเสียงขึ้นมาขณะที่ตัวมันก็เด้งขึ้นเด้งลงไปตามแรงสปริงบนเตียง ผมยังวิดพื้นอยู่อย่างนั้นจนมันค่อยๆลงจากเตียงแล้วกระโดดทับผมจนแบนติดที่นอนแทน ทีนี้ละครับหอบแฮ่กทั้งคู่...แต่ไม่ได้เยครับ กูวิดพื้น-_-

“เสี่ยวลู่ครับ...เซฮุนอยากอะ”

“ก็อยากอยู่หรอก...แต่มันต้องแก้เคล็ดว่ะ”มันตอบอ่อยๆ โดยที่ผมฟุบหมอนร่ำไห้

“แล้วตัวเองไม่คิดเหรอว่าถ้าไม่ได้กันบ้างเซฮุนอาจไปหาเมียน้อยไรงี้ง่ะ..”

“มึงว่าไงนะ!”..ไม่ทันขาดคำอินี่จัดการพลิกผมหงายพร้อมกับเงื้อสันมือเตรียมสับไข่ผมทันทีจนผมต้องร้องเสียงหลง

“ชิบหายครับบบ!! อย่าค้าบบบบบบ!! แค่พูดเฉยๆอะT___T”

“เปรี้ยวตีนนะมึง เดี๋ยวเถ๊อะ..เดี๋ยวววว”แล้วทำไมต้องทำหางเสียงสั่นๆด้วยครับเมียครับT/\T มึงคิดว่ามึงเป็นมนต์สิทธิ์ฮยองหรา ไม่สนใจแม่งละครับเพราะยังไงก็ต้องมี เอาๆไปเถอะแล้วค่อยโทษหมอดูเอาแล้วกัน คิดได้ดังนั้นก็ดึงมันมาเกยบนตัวแม่ง เมียใครนุ่มๆขาวๆ(ไม่นับความเหี่ยวและสันแข้ง)อดใจได้ไงเนี่ยกู ไม่ด้ายย มันต้องจั๊กหน่อย ลูบๆคลำๆ

“บอกว่าไม่ได้ไง...”

“จูบเฉยๆก็ได้ จับเฉยๆก็ได้”กูจะดูหื่นไปรึเปล่าวะ แต่ช่างเถอะรุ่นนี้เลิกอายละ ผมลูบแก้มเมียที่เปลี่ยนมาใช้ครีมหมอมินซ่กแทนครีมกวนอิม ฝ่ามืออีกข้างก็ไล้ๆตูดมัน แบบนี้ละครับล้มมานักต่อหนัก(มันล้มคนเดียวว่ะครับ ไม่เคยทำคนอื่นล้มยังไม่อยากตาย)...

“อือ..”มันครางรับเบาๆก่อนจะเอียงหน้าจูบปากของผม กลิ่นกะทินี่ไล่มาเลย... อิเมียใช้สีผึ้งกะทิทาปากอีกแล้ว มึงควรสำเหนียกตัวว่าอยู่เกาหลีนะครับไม่ใช่กรุงศรี... เออช่างแม่งเอาลิ้นตบๆไปอร่อยดี กลิ่นเหมือนหม้อแกงนะเนี่ย ว่าแต่โลเกชั่นฟิคนี้มันกรุงโซลปะวะครับห้ะ

“ร้อน..”อิเมียครางขึ้นสงสัยเครื่องจะติด ผมรีบบีบบั้นท้ายนางเบาๆ โดยที่สะโพกมันก็ยกขึ้นรับมือ ฟ้อนเฟ้นกันไปกันอย่างเมามันจนผมพลิกคุณนายลู่หานนอนลงล่าง เรื่องนี้ผมเป็นพระเอกผมโซโล่เองแล้วกันนะขรั่บอ่าห์...

“เอานะ”

“แต่ว่า..”

“หมอดูมันคู่หมอเดาอะเนอะ”ดันเมียไปทีก่อนจะพบใบหน้าของอิแก่ที่กำลังขึ้นสี ว่ามันไปงั้นละครับแต่ทำไมชอบทำหน้าตาน่ารักด้วยก็ไม่รู้งุ้ยๆๆๆ ชอบเอาก็งี้อยากเห็นมันทำหน้างุงิตอนกำลังแฮ่ก ผมก็เริ่มร้อนๆขึ้นมาเหมือนกันว่ะ พอคิดจะถอดเสื้ออิเมียก็ดึงมือผมไว้ก่อน

“อะไรครับตัวเอง”

“เชี่ย”

อ้าวด่ากูเฉย... จนมันมองเป๋งไปทางประตูระเบียงละครับชัดเลย อิห่อนั่นใครT__T พนักงานดับเพลิงที่ไหนมายืนที่หน้าระเบียงครับ แม่งยืนทำหน้าตื่นตาตื่นใจ งั้นก็เห็นตอนผมซาวเมียอยู่อะดี แล้วอินี่คร๊ายยยยยยย ไม่นานนักก็ตามด้วยเสียงวี๊หว่อลั่น น้ำแตกเลยครับ... ไม่ได้กามนะแต่แตกกระจายใส่กระจกห้องเพราะพนักงานมันเล็งไม่ถึง ปรากฏว่าอิห้องข้างบนไฟไหม้ ดีที่ดับทันในห้อง สอบสวนกันไปได้ข่าวว่าแม่งก่อไฟจุดมันเผาแดกกันที่ระเบียง ควันออก คนตกใจนึกว่าไฟไหม้ คนในห้องก็ตกใจไฟก็เลยลาม เออดี มิน่าทำไมผมกับอิจีนแดงถึงรู้สึกร้อนๆ อารมณ์หมดหดหายจริงๆครับคุณผู้ชม พวกมึงทำกันไปด๊ายยย หรรมกูเหี่ยวเท่าหน้าเมียเลยทีนี้

“แม่งเปียกหมด ฆวย”อิเตี้ยเดินเตาะแตะไปดูน้ำที่เยิ้มกระจกด้านนอกก่อนจะหันมากัดปากมองหน้าผมน้ำตารื้น ไอ้ผมก็รำคาญครับเอาก็ไม่ได้เอายังมางี่เง่าเดี๋ยวพ่อตบหัวหลุด

“เดี๋ยวพรุ่งนี้เซฮุนเช็ดให้ครับ.__.”

“ลงแป้งแล้วค่อยเอาน้ำยาฉีดด้วยนะ แม่งเป็นคราบแน่ สะเด้ย”

“ครับผม”

หมดแล้วครับ หดหู่เจี๋ยวหู่ ลากตัวเองไปนอนอย่างสงบ ทำไมชีวิตอาภัพอยากตั๊บก็ไม่ได้ตั๊บ เรื่องแบบนี้มันมีเงี่ยนงำจริงๆ อิเมียลุกไปอาบน้ำอีกรอบเพราะทนร้อนไม่ไหวปล่อยให้ผมนอนตากไข่เร่งแอร์ หมดกัน.. ชีวิตจะแฟนตาซีไปอีกนานแค่ไหน มีเมียเป็นผู้ชายตัวน้อยแต่โหดสัส แถมเป็นคนจีน(จะโดนต้อง)ไม่พอ จะดึ๊บๆดั๊บๆก็มีเหตุตลอด ทำไม... ผมนอนชอกช้ำอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งอิเมียกลับมานอนหงายอยู่ข้างๆ

“บอกแล้ว...ฝ่าฝืนคำทำนายหมอจะเป็นไง”

“...”

“ไม่เอาอะดีแล้ว”

“ไม่เอาก็ได้”ผมบอกเสียงระโหยโรยแรง สงสัยหมกมุ่นมากไปครับ คราวหน้าต้องตามเมียไปเตะบอล “กอดเฉยๆก็ได้”

“เจ็ดวันเองน่า”

“ครับT_T”

“เป็นอะไร”

“เปล่า”ผมทำเสียงอู้อี้ซุกคอเมียไปงั้น กลิ่นน้ำอบนี่ชัดเจนไปไหน อิคุณนายก็ยกขาขึ้นกอดแทบจะก้านคอ มึงเรียนกายกรรมที่ปักกิ่งมาใช่ไหมตอบ-_- หลังจากแฟ้บจนเหนื่อยผมกับมันก็หลับไปในที่สุด ห้องข้างบนนี่ช่างหัวแม่งครับ มาขัดกูเยไม่ต้องนอนกันอ่ะพวกมึง

ถ้าคนเราเป็นกบก็ดีนะครับ ตัวเมียก่อหวอดตัวผู้ปล่อยไข่ง่ายดายดี ไม่ต้องมาทรมานกับความเงี่ยมงำนี้ โคตรจะนิพพานไม่ต้องง้อดากเมีย

“ไอ่หอยนี่ก็บ่นข้างหูกูอยู่นั่นแหล่ะ อมตีนมั๊ย?”

เสือกได้ยินอีก-_-…

งั้นนอนก่อนนะครับทุกคน ก่อนที่เมียแทรกชำแรกนิ้วโป้เท้าเข้ามาในโพรงปากของร่างสูงอย่างเรา เดี๋ยวมันจะเอ็นซีไม่ดีกับเยาวชน บ๊าย...

---------------------------

ผู้ชาย(กาก)หนึ่งคนจะอดทนได้นานแค่ไหน...

แท็ก #ลูลู่มนุษย์เมีย ครัช