วันอังคารที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2557

24 Shade of my xiaolu 14 :: ประการที่สิบสี่ คิดมากเดย์








24 shade of my xiaolu 14


ผมเคยวาดฝันไว้อะครับคุณผู้อ่าน ว่าตอนเมียไม่อยู่ผมจะได้เป็นอิสระ ไปเที่ยวไปดื่ม กลับไปเป็นโสด ใช้ชีวิตก่อนจะโดนมันขืนใจเอาไปเป็นผัวอย่างทุกวันนี้...


แต่แม่งไม่ใช่เลย...


ตอนนี้ผมรู้สึกห่อเหี่ยวกว่าหน้าอิจีนแดงอีกครับ พวกเราสามคนกำลังนั่งตากไข่กันอยู่ในห้องเรียนที่อาจารย์แม่งแหกอยากสอนอะไรวันอาทิตย์ก็ไม่รู้ โทรจิกกันมาเช็คชื่อแหกขี้ตาแทบไม่ทัน ผมที่เหี่ยวเฉาเพราะข้องใจในหมีควายตอนวิดิโอคอล ส่วนไอ่เทาสภาพหน้าริ้วแนวทแยงเพราะโดนเจ๊จุนโกะระบำฟ้อนเล็บข้อหาแอบหนีเที่ยว และอิปร๊คที่นั่งเรียนอย่างสงบผิดปกตินิสัย เพราะทุกทีแม่งต้องอ่านการ์ตูนออนไลน์หรือไม่ก็เล่นเกมในมือถือไปแล้วอะครับ พวกเราสามคนยังไม่ได้พูดอะไรออกมาอีกพักใหญ่ๆ จนสุดท้ายผมก็ชิงง้างปากออกมาซะก่อน

“เทา มึงอัพเดทชีวิตหน่อย”

“ตบสิบ ข่วนหน้าสามสิบ แทงเข่าสอง ฟันศอกห้า ด่าอินฟินิตี้”อิเขียวเสวยตอบก่อนจะยกมือแตะมุมปากที่เป็นรอยช้ำๆเล็กน้อย ผมพยักหน้าให้มันจากฝั่งซ้ายและเริ่มเบนหน้าไปฝั่งขวา

“มึงล่ะปร๊ค พี่เค้าอร่อยมั๊ยล่ะมึง”

“กูไม่ได้เอา”

“อ้าว”ผมร้องโดยอิเขียวเสวยก็คงจะหันมาหาอิปร๊คไม่แพ้กัน

“กูติดโน้ตให้เค้าแล้วกูก็ออกมา แต่กูก็เงี้ยวๆก็เลยนัดพี่จียอนไปจัดแล้วกลับบ้านอะ”มันตอบแล้วก็ถอนหายใจ “กูทำกับเค้าไม่ลงอะ”

“เค้าไม่ได้ล้างตูดเหรอวะ”ไอ่เทาถามก่อนจะซี๊ดปากเพราะความเจ็บอีกรอบ

“ไม่ใช่=__=

“หรือไม่ได้สวน...ชิหาย หน้าตาก็ดีแต่ขี้ไม่สม่ำเสมอ”ผมกุมขมับด้วยความเครียด ทำไมถึงไม่อึกันให้ครบทุกวันเพื่อระบายของเสียออกจากร่างกายวะครับ อิเมียนี่ก็คนละ บางทีนรกสัสแม่งอึวันเสาร์นี้อึอีกทีวันเสาร์หน้า หมักหมม หยะแหยง พี่ฮุนในนิยายรับไม่ได้...

“ไม่ใช่ที่เค้าหรอก ที่กูเองเนี่ยแหล่ะ”มันพูดขึ้นก่อนจะถอนหายใจอย่างหนักหน่วงเป็นจังหวะดราก้อนบอล ผมกับอิเขียวเสวยมองหน้ากันก่อนจะพร้อมใจจ้องเป้าอิปร๊คทันที

“หรือนกเขามึงไม่ขัน...”

“กูไม่ได้เชี่ยเหมือนพวกมึงหรอก”

“...”โหย..จุกสัดสลัดงาดำ

“เออ แล้วแต่มึงละกัน ชอบเป็นพระเอกมึงก็เป็นไป”ไอ่เทาว่า “ขอให้เขาซาบซึ้งแบบที่มึงหวังเถอะวะ”

“อ่ะๆแล้วแต่แล้วแต่ มึงไม่พร้อมใครจะไปขืนใจมึงได้วะ เย็นนี้แดกหม้อไฟกันดีกว่า”ผมเอ่ยชวนขึ้นเพื่อจะได้ไม่ดราม่า ซึ่งเพื่อนทั้งสองก็หันหน้ามาขมวดคิ้วใส่ผมไปตามๆกัน

“มึงไม่เข็ดเหรอไอ้ฮุน..ดูหน้ากูดิเมียกูฟ้อนเล็บใส่หน้าซะเจ็บฝัด”

“กูต้องทานข้าวเย็นที่บ้านทุกวันว่ะช่วงนี้กูกรอบ กูต้องวางแผนขอตังม๊ากู”

“มึงไม่รู้จริงๆเหรอวะเซฮุน...วันนี้วันคริสมาสต์อีฟนะเว้ย พรุ่งนี้ก็วันคริสต์มาส เขาก็อยู่กับคนสำคัญกันทั้งนั้น มึงก็กลับไปหาแม่มึงบ้างดิ”ไอ่เทาพูดขึ้นก่อนจะยกมือแตะมุมปากอีกซี๊ด แต่ผมก็สตั๊นท์ไปศูนย์จุดห้าวิละครับ



ชิบหาย...วันคริสต์มาสอีฟ ทำไมผมไม่รู้เลยวะ...

แล้วอิเมียแม่งกลับบ้านไปในวันสำคัญ..มันใช้วันสำคัญกับคนสำคัญที่ไม่ใช่ผมงั้นเหรอ?...



“เชี่ยเขียว ..มึงจะพูดอะไรตอนนี้ มึงก็รู้พี่ลู่ไม่อยู่”อิปร๊คเอ็ดอิเขียวเสวยข้ามหัวผมไปก่อนที่มันก็จะตอบอ่อยๆกลับมา

“กูลืม กูขอโทษ พอดีจุนโกะกูสับศอกแรงไปหน่อย”

“แดกตอนนี้ได้ปะวะเซฮุน จิงเกอเบลกันก่อนก็ได้”

“เออๆกูเลี้ยงเอง เอาร้านเดิมเลยปะ กูให้สั่งยำกระพรุนเพิ่มเลย”

“...”สมองผมตื้อไปพักใหญ่ ขนาดอิเขียวเสนอยำกระพรุนที่ผมชอบแดกเสมอๆผมยังไม่มีกระจิตกระใจ อะไรกันครับ นี่ผมต้องอับเฉาเหงาฉูในคืนแบบนี้ไม่ควรด้วยประการทั้งปวงอะ...

สุดท้ายก็ไปแดกชาบูกับอิเขียวเสวยและอิปร๊คโดยค่าอาหารไอ่เทาเป็นคนออกตามเคย(อิปร๊คกะจะสมทบทุนร้อยวอน ไอ่เทาเลยบอกให้มันเก็บตังค์ไว้ซื้อวิกมิกุใหม่เถอะ) ก็รู้แหล่ะครับว่าพวกมันสองคนเป็นห่วงผม แต่ผมเป็นไรซะที่ไหนครับ แค่เจ็บใจนิดนึง.. บอกแล้วว่าผมไม่ได้รักอีนแดงสักหน่อย ไปไหนก็ไปเหอะครับ คืนนี้ผมจะไปปาร์ตี้คริสมาสต์คนเดียวประสาพี่ฮุนกรุงโซลเป้าใหญ่ใจดีมีคุณธรรม ดิ้นกันสะเด็ดไปเลยครับ เมียเมออะไรเดี๋ยวกูสั่งแม่กูบอมบ์เครื่องแม่ง



ซะที่ไหนครับ...

เหงาชิบหายเลย...



คราวนี้เลยมีแค่ผมเดินห่อตัวกลับบ้านหลังจากเพื่อนๆแยกย้ายไปหาพ่อแม่และไปหาเมีย คิดถึงกลิ่นนวดกะทิของอิจีนแดงจับใจเลย ไหนจะกลิ่นน้ำอบที่โชยมาตอนดึกๆ ไม่มี.. คิดถึงสันมือ คิดถึงน้องตีน คิดถึงตอนเมียด่า คิดถึงทุกสิ่งอย่าง ทำไมมันทรมานงี้ก็ไม่รู้นะครับ... ทั้งๆที่ผมก็ไม่ได้รักมันสักหน่อย ผมหยิบมือถือเลื่อนเจอเบอร์โทรมัน ก่อนจะทำอึนเลื่อนเบอร์ขึ้นไปหาคุณนายแม่แทน

((ว่าไงเซฮุน กลับบ้านมั๊ยลูกวันนี้))

“ครับแม่ เดี๋ยวผมกลับมะรืนนะครับ จะไปอยู่สักสองสามวัน”

((เสี่ยวลู่ล่ะลูก))

“เขา..กลับบ้านที่ปักกิ่งครับ เดี๋ยวก็มาแล้ว”

((อ้าว..ไม่ได้ไปด้วยกันล่ะลูก))โห..แม่พูดงี้ผมจะร้องเลยครับ อุตส่าห์หลอกตัวเองมาเกือบสองวันว่ามันไม่อยู่อะดีแล้ว ที่ไหนได้ล่ะสัส น้อยใจชิบหายโหง อยากจะกรี๊ดอัดหูแม่พร้อมกับฟ้องๆแม่งให้หมดแต่ไอ้เราดันเสือกเป็นพระเอก ความหล่อมันค้ำคอ ทำไปคงไม่งาม เลยปั้นเสียงหล่อใส่แม่ทั้งที่หน้าเบี้ยวจะร้องร่อมๆระหว่างไขประตูเข้าห้อง

“ผมติดเรียนอะแม่”

((แล้วปล่อยเขาไปคนเดียวเหรอ? เรานี่จริงๆเลยนะ))ผมฟังแม่บ่นเพราะอิจีนแดงคนเดียวเลยครับ..โกรธแม่ง อยู่ดีๆก็โดนแม่บ่นคิดเอา ไม่มีใครเข้าข้างผมหรอก ผมคุยกับพ่อ พ่อก็แค่บอกว่ามาเมื่อไหร่ ระวังเป็นหวัด ครอบครัวก็ดีงี้อะครับ... มันเองก็คงคิดแบบนั้น ผมเลยทำเป็นไม่คิดเรื่องมันอีกแม้จะตงิดหมีป่าตัวนั้นอยู่นิดๆก็เถอะ อากาศวันนี้แม่งหนาวน่าใจหาย ผมชิ่งขึ้นห้องไม่ลงไปเดินถนนด้านล่าง คือกูรู้เลยแม่งต้องจับมือกันมาเดินกันอย่างโอ้นโต้น(=ใหญ่,ยิ่งใหญ่) บาดใจพระเอกอย่างเราครับ หนาวติดลบแม่งยังจะมาจูงมือกันอีก ขอให้โดนหิมะถล่มตายห่ากันให้หมดซะ คนยิ่งหงุดหงิดอย่าให้ลงไป จะเอาถุงเท้าซานต้ายัดตูดผู้ชายให้แม่งทุกคน

“...จริงดิ”

ผมพึมพำเมื่อนึกถึงบางอย่าง ผมวิ่งไปที่คลังถุงเท้าซึ่งลงมือซักลงน้ำยาหอมฉุย หลังจากเสียเมียบ๊วยแดงไปผมก็ตระหนักถึงความสำคัญของการซักถุงเท้ามากขึ้นแล้วครับ ผมหยิบถุงเท้าคิตตี้มาข้างนึง ร้อยเชือกผูกรองเท้าห้อยกับหูหลังถุงเท้าที่เขาดีไซน์ไว้หนีบไว้แขวนร้อยกับปลายเตียง อย่างน้อยการไม่มีเมียอาจเป็นของขวัญที่ซานต้าประทานมาให้ แต่ไม่พอครับ ไอ่ผมอยากได้เพิ่มเพราะผมโลภครับ บอกตรงๆอย่างคนใจๆ ผูกเสร็จก็อาบน้ำนอนแม่งครับ พรุ่งนี้มีเทสต์แล้วก็จะได้ทดลองจับปลาในกระชังซะที เป็นครั้งแรกที่รอมาเนิ่นนาน เรามันเอกประมงสมบุกสมบันครับ อย่าไปอะไรกับพวกบริหารบัญชีวิศวะ พระเอกฟิคที่ไหนเค้าก็เป็นกัน เราต้องแตกต่างอย่างโดดเด่น



ควานมือไปก็ไม่เจอ... แม่งหน้าแน่นดิ้นอยู่ผับไหนก็ไม่รู้...

ตายิ่งหวานๆเหมือนกวางเรนเดียร์อยู่ด้วย..หรือแม่งไปโดนซานต้าที่ไหนควบแม่งละ...

น้องฮุนเจ็บหัวจุยT________T






“โทรมาตั้งหลายสายทำไมไม่รับวะ งอนหาพ่อมึงเหรอ”

เสียงใครแว่วๆมาก็ไม่รู้นะครับ ไม่รู้ว่าผมหลับไปตอนไหนแต่แม่งโคตรหนักหัว น้ำตาจะไหล กูไม่โอเคT_____T หรืออิโจรสมัยนี้จะยกเค้าต้องโทรมาบอกเจ้าของบ้านก่อน อิห่าเอางี้เลยเหรองั้นช่วยหยิบพาราให้กูแดกก่อนค่อยยกเค้าได้ไหม เสื้อแมนยูของอิเมียมึงเอาไปเผาให้หมดเลยนะ เสื้อเชิ้ตคับติ้วโชว์เฮดมิลค์ด้วย มึงเอาไปเลย แค่ให้กูแดกยาและอย่าตัดหรรมกูก็พอ

“เซฮุน เรียกไม่ได้ยินเหรอ!”ผมได้ยินเสียงแว่วๆแข่งกับเสียงวิ้งๆ เหมือนมีมือเย็นๆมาจับก่อนที่ผมจะได้ยินเสียงคุ้นๆที่พูดขึ้น “อ้าว เหี้ยละ เป็นไข้เหรอ?”

ผมพยายามลืมตา..ไม่รู้ว่าใคร ผมแม่งไม่รู้อะไรสักอย่างขนาดมีวันคริสต์มาสยังไม่รู้ โคตรควายจริงๆครับแต่ทำไงได้ นี่กูเปลี่ยนชื่อเป็นดาวพรศุกร์ยังทันมั๊ย พิศงพิศาลกูไม่เป็นแม่งละ ไม่นานนักผมก็รู้สึกว่าตัวเองถูกจับพลิกหงายขึ้นพร้อมกับเสียงเคยคุ้นที่ดังแว่วๆ

“หนาวจะตายทำไมไม่ใส่เสื้อหนาๆ เห็นมั๊ยเป็นไข้เลย”

“...”

“เดี๋ยวเค้าเช็ดตัวให้ ห้ามชักนะเว้ย เป็นไรมากมั๊ย”

“ปวดหัว...”ผมตอบเบาๆทั้งที่น้ำเสียงแทบไม่มี อย่างเหนียวคออะครับ เท่านั้นผมก็เห็นใครลางๆพยักหน้ารับ

“เดี๋ยวกินยานะ ตัวเองห้ามเป็นไรนะเว้ย”

“...”

พอถูกเช็ดตัวก็สบายขึ้นมาหน่อยครับ โล่งหัวขึ้นและตอนนั้นแหล่ะที่ผมรู้ตัวว่าไอร้อนแม่งออกมาจากไหนนักหนา ตัวผมนี่แหล่ะครับที่ร้อน สงสัยเป็นไข้เพราะใส่แค่เสื้อยืดกับบ็อกเซอร์ อากาศก็ติดลบ ฮีทเตอร์ก็ไม่เปิด พระเอกเอ็มวีมากไหม หวัดแดกเลยกู ผมปรือตาขึ้นมองก็พบแผ่นหลังไวๆของใครคนนึง โจรสมัยนี้แม่งใจดีเนอะครับ บริการเช็ดตัวก่อนยกเค้าด้วย หัวเตียงกูมีเงินสองหมื่นวอนกูแอบเมียไว้ กูยกให้เลยมึงมาเอา

“กินยาเร็ว”สัมผัสเย็นๆเหมือนขอบแก้วแตะปาก แต่ผมไม่ไหวจริงๆครับพี่น้อง อิโจรมึงช่วยบดผสมน้ำกรอกปากกูได้ไหมครับ

“...”

“สำลักจะตบ”เสียงนั้นว่ามาอีกที มึงก็ใจร้ายกับกูจังเนาะอิโจร ยกเค้ากูไม่พอ เหี้ยมโหดไปแล้วมึง... สักพักผมรู้สึกว่าโดนดึงคางลงและรู้สึกถึงยาขมๆผสมน้ำ ผมหลับตาลงอยู่พักเมื่อสัมผัสริมฝีปากนุ่มๆคุ้นๆของอิโจรปล้นสวาทคนนั้น...

“ถ้าเค้ากลับมาไม่ทันตัวเองปอดบวมตายแน่ว่ะ ตัวโอทำไมทำตัวงี้วะ”

ชัดเลยครับ..ไม่ใช่โจรแต่เมียกูเอง มันเปลี่ยนชุดนอนแล้วมันก็มุดๆไถๆพุงสองชั้นของมันเข้ามาใต้ผ้านวม ฮีทเตอร์เปิดแล้วก็ดีขึ้นครับ แขนมันกอดผมเอาไว้ซะแน่นจนผมน้ำตาแทบไหล หนักชิบหาย แดกเป็ดปักกิ่งมากี่เล้าวะตอบ พุงนี่เด้งดึ๋งเชียว

“อือ..”

“ไม่ต้องพูดแล้ว นอนพักเยอะๆ พรุ่งนี้จะได้ไปเที่ยววันคริสต์มาสกัน นั่งเครื่องมาโคตรปวดตูดอะ ฝันดีนะ จุ๊บ”

“...”มันรวบรัดปั๊มปากกับหน้าผากผมแล้วแกะเจลแปะลดไข้ให้ ไอ้ผมจะอ้าปากถามมันว่าไปสีกับหมีป่าที่ไหนมา ตาแน่นด้วย ขโมยเครื่องสำอางใครมาใช้ ปากก็หนักเพราะไข้ก็เลยอ้าพะงาบๆสภาพเหมือนอัมพาตครึ่งท่อนไปซะงั้น ช่างแม่งละครับ ซานต้าอย่างอื่นไม่หย่อนนะครับท่านดันหย่อนอิเมียกลับมา รักที่ไหนไม่เคยจะรัก ส่งแม่งกลับมาทำแม้ะ



แค่คิดถึงนิดเดียวเอง...

(นิดเดียวจริงๆนะเว้ย)


------------
เออ..เอ้าเถอะ
เมอรี่คริสมาสต์จย้า แท็ก #ลูลู่มนุษย์เมีย ครัช




8 ความคิดเห็น:

  1. เย้ๆๆๆๆ น้องฮุนได้ของขวัญวันคริสมาร์ตเป็นกวางน้อยพุงสองชั้น หน้าเด้งเพราะแปะมาร์คฟรี มาด้วยอ่ะ ดีใจจริงๆ พี่ลู่กลับมาทันวันสำคัญด้วย

    ตอบลบ
  2. พี่ลู่หวานจัง เขินอะ เมอรี่คริสมาร์ตค่ะไรท์

    ตอบลบ
  3. น่ารักง่ะ เสี่ยวลู่น่ารักมาก

    ตอบลบ
  4. ผมนี่เชื่อเหลย วันนี้เสี่ยววลู่ทำไมน่ารักไม่โหดสัสเหมือนวัน

    ตอบลบ
  5. อิฮุน ปาก เนาะ ปาก ไม่มีเค้าแล้วแกจะรุ้สึก

    ตอบลบ
  6. แหม่ป๋าลู่แกก็ทำโหดไปงั้น จริงๆก็เป็นห่วงน้องใช่ปร้ะ

    ตอบลบ